woensdag 30 juni 2010

Interpol openbaart tracklist

De band Interpol heeft zijn cover en tracklist bekend gemaakt. De cover is het logo van de band wat uit elkaar spat, misschien om de obvious reasons omdat je jezelf kan afvragen in hoeverre Interpol het originele Interpol nog is. Ook heeft het de tracklist bekend gemaakt, en op het album zullen tien nummers staan, waaronder de recente single ‘Lights’.

Een andere track heet ‘Memory Serves’, een fragment uit de vaak gebruikte Engelse zin “If memory serves me correctly…”, oftewel, als mijn geheugen mij goed dient, dan dit of dit of dit. De vraag is natuurlijk, wanneer dient jouw geheugen je goed? Want als je bijvoorbeeld een punt wilt maken dan ben je soms niet gebaat bij een objectieve herinnering, maar bij een herinnering die meer past bij hetgeen waar jij voor staat. Anders krijg je de hele tijd, zeg Jan, we waren twee jaar geleden toch in Amersfoort? Nee, he, nee toch. Nee, if memory serves me correctly… oh nee, wacht, nee, jij hebt gelijk ja. En wie wil dat nou? Dus als jouw geheugen je op een juiste manier dient, moet deze dan de objectieve waarheid herinneren, of nou juist je karakter goed lezen en denken, oh nee, dit is de herinnering die hij eigenlijk wilt doorkrijgen, dus ik geef ‘m deze maar? Wat eigenlijk nog moeilijker is ook, dus mocht dat het geval zijn dan mag hij wel extra uurtjes Brain Training krijgen vind ik, ja. Vinden ze ontspannend.

NPR maakt beste albums van eerste helft 2010 bekend, IKRS zal weldra volgen

De Amerikaanse website NPR heeft luisteraars laten doorgeven wat zij tot nu toe de beste albums van het jaar vinden. Dit hebben ze bij elkaar opgeteld, en daar is een top 20 uitgekomen van beste albums tot nu toe volgens de NPR lezers. De top tien, van tien naar één, is als volgt: Sleigh Bells, Spoon, Mumford & Sons, Beach House, Vampire Weekend, LCD Soundsystem, Broken Bells, the Black Keys, The National, en Gorillaz. Dus Plastic Beach van Albarn en Co vindt de lezer van NPR momenteel het beste album.

Of wij ook dezelfde mening hebben zal weldra op deze site te lezen zijn. In de komende tijd zullen wij ook met onze tien favoriete albums tot dusver komen. Wij spreken sowieso liever van favoriete i.p.v. beste albums, omdat wij niet eens willen proberen een case te maken wat nou objectief gezien de beste/mooiste muziek is geweest tot nu toe. Maar het zijn eigenlijk gewoon tip lijstjes zo van, hey, hier hebben wij van genoten de afgelopen zes maanden, misschien zit er wel iets tussen wat jij ook leuk vindt en door het enorme aanbod nog niet hebt kunnen luisteren. Of misschien heb je ze allemaal al wel gehoord en ben je het er wel mee eens! Dat zou eng zijn he? De exacte start datum van onze lijst is nog niet bekend, maar onze countdown zal zeker begin juli starten, so be sure to check it out!

Muziek nieuws juni

Al het muziek nieuws uit de maand juni hier bij elkaar gezet, en uiteraard gedaan in de voor ons kenmerkende stijl.

30 juni:
Interpol openbaart tracklist
NPR maakt top 10 eerste helft 2010 bekend, IKRS volgt snel

28 juni:
No Age brengt in september nieuw album uit
Drummer Los Campesinos! uit de band

27 juni:
Details nieuw of Montreal album bekend
Blonde Redhead album krijgt naam

26 juni:
Bjork en Dirty Projectors maken EP ten behoeve van National Geographic
Royksopp bereidt instrumentaal album voor

23 juni:
The Hundred in the Hands maakt album details bekend
Dit jaar nog nieuw Radiohead album

22 juni:
Nieuw Cut Copy album uit in januari
Multimedia project Dessner broertjes krijgt album release

20 juni:
Arcade Fire komt met tracklist
Michael Rother & Friends sluiten Incubate Festival af

19 juni:
Klaxons geeft tweede album naam
Zowel Interpol als The Walkmen komen in september met een album

15 juni:
La Roux zet nieuwe Sidetracked in elkaar
The Vaselines brengt in september tweede album uit

14 juni:
The Count and Sinden maakt debuutalbum bekend
Album Robyn streamt op MySpace

12 juni:
Sufjan Stevens krijgt hulp van The National
Lowlands en de nieuwe namen van afgelopen week

9 jun:
Crystal Fighters kondigt album aan
Underworld gaat nieuw album uitbrengen

5 jun:
Dave Sitek komt met solo album
Dave Pajo nieuwe bassist Interpol

4 jun:
Matthew Dear komt met nieuw album
De Affaire maakt line-up compleet

maandag 28 juni 2010

Crazy Zany Radio Sunday - 'Crossfire' by Brandon Flowers

Every week our contributors will voice their opinion concerning one song, it’s a simple as that! The more the merrier, so people are always welcome to join in, just leave a note, eh.

Track: ‘Crossfire’ by Brandon Flowers (listen here)
Average grade: 2.6


Linda: The sunshine at Glastonbury seems to imply that everything is possible. Unfortunately, that doesn't ring true for America's best Bruce Springsteen impersonator.
2.7/10

Anna: This sounds so much like The Killers sounding so much like Springsteen that it's not even funny.
2/10

Danielle: Same old Killers sound, Brandon? I was hoping for something at least somewhat unique. I'm not a huge fan of The Killers, though a few of their songs have held my attention in the past. This doesn't. Also, it really bugged me that the song begins and ends in the middle of a note. I don't know if this is the final cut or not, but if so, that is SO annoying. The only slightly redeeming thing in this track was Brandon's falsetto.
3.5/10

Ilse: Brandon Flowers clearly continues in the direction The Killers took on with ‘Day & Age’ and as I didn’t fancy that album as much as their older records, I find this track even less enjoyable. The yodeling doesn’t exactly make it any better either.
4.5/10

Craig:
This sounds so much like a bad mixture of 80's & 90's USA pop music it makes me blush. I guess I can't hear anything genuine in this - his music or the lyrics - so I'm turned off.
1/10

Stef: I still like Hot Fuss! And that is mentally an undertaking because after that album it seems like Flowers has only gone downhill. “I was caught in the crossfire of Heaven and Hell / and was searching for shelter”, now whether you believe in Nietzsche’s Godis Dead thingy or are still an avowed Church goer, artistically speaking, that is one trite chorus right there.
2/10

No Age brengt dit jaar nog album uit

No Age zal in september uitkomen met een nieuw album. Dit album zal Everything in Between heten en waarschijnlijk op 27 september in Europa uitkomen. Het zal dertien tracks kennen. De band kwam een aantal jaar terug met het goed ontvangen album Nouns. Na een EP vorig jaar maakt het duo zich nu dus gereed voor het tweede album.

Eén van de tracks op het album heet ‘Common Heat’, wat dus de meest voorkomende soort hitte is. Want er zijn subdivisies te maken in hitte. Eentje komt dus vaak voor, maar er zijn er enkele die louter enkele malen in het decennium verschijnen. Zo kan je denken aan de Arabische hitte, die louter voorkomt bij een hoog drukgebied vanuit het Midden-Oosten. Of de Variety hitten, die alleen voorkomt bij cabaret voorstellingen gedaan voor een carré vormig publiek.

Drummer Los Campesinos! verlaat de band

Ollie, de drummer van Los Campesinos!, heeft de band verlaten. Dit heeft Ollie neergezet op de blog van de Britse band. Ollie was er vanaf het begin bij, maar is nu in korte tijd de tweede die de band verlaat. Hoewel het eerste vertrek ruim van tevoren was aangekondigd komt dit vertrek meer plots. Echter, het lijkt erop alsof de tour gewoon doorgaat, en dat de drums overgenomen zullen worden door het “extra” lid, Sparky, die er sinds de vorige tour bij is gekomen.

De band zal onder andere verschijnen deze zomer op De Affaire, het gratis festival dat wordt gehouden in Nijmegen tijdens de 4 Daagse. De band zal op de openingsdag spelen voor The Antlers en na Oh No Ono. Het schema is al enkele dagen op de officiële site van De Affaire te vinden.

Moderne ontevredenheid in LCD Soundsystem

Album recensie - This is Happening van LCD Soundsystem

“Moderne ontevredenheid”, zoals in de titel staat, heeft niet helemaal iets te maken met chronologie. Eigenlijk is de problematiek hetzelfde als waarover literaire en kunstzinnige figuren als Franz Kafka en Charlie Chaplin al over schreven. Maar het is in die zin modern dat deze “problemen” in de huidige samenleving (nog steeds) een grote rol spelen. Charlie Chaplin zei ooit in zijn film The Great Dictator, de wereld wordt kleiner, dus nou juist nu is het nodig dat we meer compassie voor elkaar gaan tonen. En sinds Chaplin is de wereld inderdaad kleiner geworden, en al helemaal door het internet, wat je op elk moment van de dag met iedereen en over iedereen kan laten communiceren.

Echter, dit kleiner worden is niet met de humaniteit gepaard gegaan waar Chaplin op hoopte. Sterker, je zou kunnen stellen dat het internet communicatie barrières en remmingen heeft weggehaald. Denk aan de Postbus 51 spotjes over digitaal pesten. Maar niet alleen het pesten van klasgenootjes is makkelijker geworden, maar ook het “jij bent kut!” zeggen tegen een totale vreemde kan over internet, en dat geheel zonder implicaties behalve een stoerheid boost van je internet personae. Wat ook een linguïstiek probleem met zich meebrengt. Want zegt “jij bent kut” hier iets over de persoonlijkheid van degene aan wie het gericht is, of vervalt die betekenis in deze context? Want dit wordt vaak op het internet heen en weer gegooid zonder echt een goede reden, dus blijft de betekenis dan wel hetzelfde? Woorden worden zo vaak gebruikt, maar de betekenissen lijken te verschuiven. En soms verschuift het per persoon. Communicatie, miscommunicatie, overvloed aan communicatie, en vervlakking van communicatie in de hedendaagse samenleving lijkt ook in het werk van LCD Soundsystem zijn gekropen op hun meest recente album, This Is Happening. En dan gekoppeld aan de vraag, wat voor effect heeft het op echt contact hebben en maken met mensen?

Het eerste nummer begint met de zinnen: “Walking up to me expecting / walking up to me / expecting words / it happens all the time”. Dat laatste komt op mij over als iemand die zijn excuses aanbiedt omdat hij niet een bepaalde verwachting waar kan maken. “Are you Brian Eno?” “No, not really.” “Oh… I’m sorry”. “Doesn’t matter, it happens all the time”. Door het internet kan je het gevoel krijgen mensen te kennen, en je geeft een naam een bepaalde betekenis, een bepaalde invulling van wat die naam aangeeft. De betekenis die deze naam, in dit geval James Murphy, voor jou heeft kan compleet verschuiven. Je verwacht misschien een man met erudiete uitspraken op basis van zijn interviews en nummers, en deze verwachting blijkt niet ingelost te kunnen worden. “Oh, I’m sorry.” “Doesn’t matter, it happens all the time.”

Als gezegd, humaniteit en het verlies daarvan via o.a. internet lijkt in dit album te zijn gesijpeld. In het The Juan MacLean achtige nummer ‘One Touch’ zingt Murphy: “People who like people to the back of the bus”. Oftewel, mensen die om mensen geven mogen achterin de bus plaatsnemen, iets wat een negatieve connotatie heeft aangezien de African-Americans voor de jaren Zestig ook naar die plaatsen werden verbannen. “People who need people are just people who need people” komt op mij over alsof het een groep is die achtergesteld wordt, en het lijkt ook wel alsof de andere groep het absurd, het bizar vindt dat mensen meer dan “one touch” nodig hebben. “I don’t think that we will be pleased with this / We’ve been waiting such a long time / I remember the promises made to us” doet mij denken aan iemand die wil aangeven dat het zo niet kan en dat hij verandering wilt. En dat hij die ook belooft was, eigenlijk, toch wel. Echter dit is zo zichzelf excuserend geformuleerd dat je jezelf kan afvragen of de narrator niet gewoon mooi aan het lijntje wordt gehouden door mensen die de mens niet in ogenschouw nemen, oftewel, de dominante groep.

In het volgende nummer krijgt degene niet de “pity” en “bitter tears” die zouden aangeven dat er meegeleefd wordt met de narrator’s kant van het verhaal, met een emotionele vervlakking en instrumentale meltdown tot gevolg zo lijkt het. ‘I Can Change’ is een persoonlijke favoriet op het album. Downtempo beat section met daarover Murphy die zeer sterk de gevoelens van het nummer projecteert via zijn stem. De inversie van “Never change never change never change / that is why I fell in love” naar “I can change I can change I can change / if that helps you fall in love” is even slim als on the money. Het laat ook de steeds verschuivende emotionele waardes zien. Het nummer ‘You Wanted a Hit’ keert weer terug naar het eerdere thema.

Normaal hou ik er niet zo van als bands echt over het band zijn gaan zingen, en dan al helemaal niet als het in relatie tot dat vervelende publiek en die “muziekliefhebbers” is. ‘You Wanted a Hit’ en ‘Pow Pow’ gaan daar over, maar het zegt net iets meer over de hedendaagse maatschappij dan normaal dit soort tracks. In deze nummers gaat het over verschillende perspectieven en visies en het gebrek aan een eenduidig juist antwoord. “You wanted it real / but can you tell me what’s real?” zingt Murphy. Iets is niet authentiek genoeg, iets is niet “echt” genoeg; maar wat zijn daarvan de criteria? Hoe kunnen mensen dat soort uitspraken doen terwijl deze woorden in essentie geen betekenis hebben. Een vaas kan een authentieke Ming dynastie vaas zijn en dit kan archeologisch bepaald worden, maar die betekenis vervalt hier. Of in ieder geval, het is duidelijk dat James Murphy twijfelt aan het gebruik van het woord en de betekenis in deze context. “You wanted the truth / and then you say you want proof”. Ook bij het woord “waarheid” kan je jezelf afvragen of het in deze context niet zonder waarde komt te zitten. Duidelijk is dat er een discrepantie tussen de betekenissen zit, want de een vraagt om truth, de ander denkt het te geven, en de andere zegt, ik geloof het niet, bewijs het maar. Wat als het gaat om ben je in de supermarkt geweest gister ja of nee kan, maar heeft het woord in deze context dezelfde definitie?

In het meer punky nummer ‘Pow Pow’ (een van de weinige nummers met een punky vibe naast ‘Drunk Girls’) gaat het om het verschil in perspectief, enerzijds van de persoon in de spotlight, anderzijds van de persoon achter de computer kijkend naar de persoon in de spotlight. “You on the outside / me on the inside / there’s advantages to both” nuanceert Murphy. “But what you want for now is someone to feel you”. Dat is toch iets wat blijft terugkomen. In ‘Somebody’s Calling Me’ stokt de communicatie echter weer. Liefdesverklaringen worden niet gesnapt, niet opgenomen, of gezegd zonder werkelijke betekenis. Dit waarschijnlijk onder invloed, ten minste, zo komt het op mij over vanwege de drowsy manier waarop Murphy zingt en hoe de synth dit lijkt te versterken, wat ik overigens erg nifty gedaan vind. Het komt op mij echt over als iemand die dronken tegen me aan zit te brabbelen. “Baaaaaaaybbbieee, com with meeeeeeeee”. De communicatie stokt dus: “Somebody’s calling me / to be my girl / but the phone won’t ring” en “the heart won’t beat / when I’m half asleep”. Persoonlijk doet mij dit denken aan een man die een nacht weg is en vrouwlief die thuis is en probeert contact te maken met haar man (wat niet lukt) en de man die probeert contact te maken met whomever (wat ook niet erg resoneert).

Stokkende communicatie is er ook in ‘Home’. “Yeah no one ever knows what you’re talking about”, “No one opens up when you scream or shout”, “You might forget the sound of a voice”, “Just do it right / make it perfect and real / because it’s everything / no everything was never the deal”. Dat laatste geeft ook een miscommunicatie aan, of het nu is voor deze nacht (jij dacht dat we verliefd gingen worden, ik dacht, we gaan ketsen) of dat het nu is wat betreft contemporaine misconcepties (in hoeverre geloven we nog in de perfectie monogame relatie voor de komende 80 jaar zoals onze voorouderen dat deden?); ergens zit er een discrepantie.

Wat dat betreft kan je thematisch gezien wel een lijn trekken in dit album aangaande de moderne problematiek van deze tijd. In het album komt sterk naar voren de afvlakking van echt contact met mensen, wat in die zin ook met zich meebrengt dat je eerder miscommunicatie hebt omdat er geen echt contact meer wordt gemaakt. Er is eerder ruis, en je voelt je eerder geïsoleerd, ondanks dat je nou juist in deze maatschappij surrounded bent met mogelijk “contact”. En misschien juist door de hoeveelheid aan “contact”, het continue gebruik van woorden, verschuiven de betekenissen van woorden, en misschien verschuiven ze wel voor ieder persoonlijk. Wat is “do it right / make it perfect and real?”, en wat is de “truth” zoals in ‘You Wanted a Hit?’. Er is contact, maar er is geen connectie. Er worden pogingen gedaan om te communiceren, maar de communicatie loopt uit op frustratie, present company excluded every time.

zondag 27 juni 2010

Details nieuw album of Montreal bekend

Het prettig gestoord collectief van Kevin Barnes zal dit jaar weer een album uitbrengen. Dit zal op 13 september gebeuren via het label Polyvinyl. Het album heet False Priest, en de band krijgt hulp van zangeressen Solange Knowles (aka het zusje van) en Janelle Monae (aka onze opper android). Volgens Barnes zal het album vrij funky zijn, en het zal in Amerika aan het einde van juli/begin augustus getest worden on the road.

Het album kent dertien nummers (twee met Monae, één met Knowles), waaronder ‘Hydra Fancies’, een episode in de Griekse Mythologie die voor opschudding zorgde op de Olympus. Want er was een gerucht dat de hydra een oogje op iemand had, maar wie wil nou dat de hydra op je verliefd is? Zo’n lelijk beest, om nog maar niet te spreken over hoeveel strikjes je moet kopen als je ooit naar een fancy dress feest wilt met al die koppen. Dus de goden waren in paniek. Nemesis vroeg zich niet af of ze niet net zoals Narcissus de hydra in een meer kon laten kijken en verliefd kon worden op zijn weerspiegeling, maar toen zei Hera, nee, dat beest is te lelijk, daarbij hoe wil je al zijn hoofden op hetzelfde moment naar die weerspiegeling laten kijken, het is net een octopus! En toen zei Neptunus, die gevraagd was om Poseidon te vervangen terwijl die op vakantie was, kunnen we hem dan niet laten veranderen in een octopus? “Nou,” begon Apollo al nagelvijlend, “daar wordt de wereld ook niet mooier van”. Maar het was beter als het beest onder water kwam te leven vond men, dan hadden zij er in ieder geval geen last van, en dan mocht Poseidon het oplossen als hij terugkwam van vakantie. En zo werd het gedaan, en hij werd veranderd in een octopus en acht van zijn negen hoofden (het was een grote hydra) werden tentakels.

En toen kwam Poseidon terug, zag de immens lelijke inktvis, en dacht, ieuw, en veranderde het beest in een soort van octopus heks en gaf het een grot. De octopus heks, met gebroken hart en vol met haat door de onbeantwoorde liefde, heeft zich volgens de overlevering vervolgens ingezet om elke echte liefde die hij tegenkwam te doen laten falen. Zo gaf de octopus heks ooit met diens nieuwe heks krachten een zeedier benen, maar telkens als ze die benen gebruikte voelde het alsof ze op glas stond. En dansen, dansen dat ze moest van de prins op wie ze een oogje had. En de octopus heks lachte in haar vuistje.

Blonde Redhead album krijgt naam

Het nieuwe album van Blonde Redhead zal op 13 september uitkomen en Penny Sparkle gaan heten. Misschien is het wel gebaseerd op een meisje in een klein dorpje bij Kansas. Dit meisje was altijd op zoek naar de best value for money. Dus bargains, het goedkoopste waar kwaliteit in zit. Want, zo zei ze altijd, als je elke penny laat schijnen, dan haal je meer uit weinig middelen, en kan je een hogere levensstandaard hebben met minder geld! En dus noemde iedereen haar altijd Penny Sparkle. En ze was zo goed! Als je ziet wat voor nifty dingen en leuke kleding ze allemaal had, en dat terwijl ze toch niet veel verdiende!

De laatste jaren is ze echter enigszins doorgeschoten en staat haar huis vol memorabilia, antieke kasten, cavia’s, olifanten, en meervallen (de prijs in meervallen daalde aanzienlijk een aantal maanden terug, het moment om in te kopen natuurlijk!). Want ja, als je altijd de best value uit je geld hebt gehaald, en plots kan je heel veel dingen gratis online downloaden, dan heb je opeens geld te over! Maar haar instinct zei, ook met dit geld moet je de beste koopjes doen, en zo verviel ze in excessen die misschien wel bargains waren, maar die eigenlijk niemand nodig heeft. Cavia’s, bijvoorbeeld. Om het album van Blonde Redhead te vieren komt de band in september onder andere langs de Oude Zaal van de Melkweg, waar IKRS als het goed is verslag van zal doen.

Nieuwe tracks van 17 t/m 23 jun

Our weekly look into the blogosphere where we talk about six tracks we found out about in the previous Wednesday-to-Wednesday seven-day period.

Track of the week:
‘Spanish Sahara’ by Foals (Deadboy remix)

Like with every change of sound, the new Foals album had its supporters and critics. Every decision anyone makes can always count on people agreeing with it and not agreeing with it. It’s how the world turns, I guess. Deadboy, you know, I don’t really remember the name and his stuff, and if someone says “Deadboy” to me, I’m inclined to think something crude and hard will follow. Actually, this is the opposite, which not only surprises me, but it surprises me pleasantly. I love the woodblock kind of thingy he puts on it, and that combined with other subtle additions make this a worthwhile listen. Deadboy fills up the “break” in the song with some deep bass and then has it continue for a while. The vocals, which arguably are one of the things that have improved on the new Foals album, are high up in the mix, which I always tend to like. Add to that the bass, the woodblock and some nifty additional sequences, and I think Deadboy has made this track his own in quite a nice manner. Pleasant surprise. Even though I wouldn’t have mind it if he would’ve cut the last two minutes.
http://hypem.com/track/1143419/Foals+-+Spanish+Sahara+Deadboy+Remix+

‘Here Sometimes’ by Blonde Redhead
Welcome back Blonde Redhead! The threesome always manages to mix a more distorted sound with dreamy vocals while also being able to include a hint of sadness. I was a big fan of their album 23, and this is a song of their next album. The drums sound different from what I remember of 23. This is not that incessant drumming I remember of that album, but these are slow, hard hits that remind me of African sounds. When in a play for example you want to generate the feeling that something tragic is about to happen. Maybe that is why it is not as immediately captivating as I found most songs of 23 to be. In essence the synth sounds are layered over the drumming in a similar manner, and I’m not sure I can find a guitar in there somewhere. More organ, synth, and drums it seems, something to that effect. So I guess it’ll take some time to really get used to it and for it to have real resonance. Check back to me after the album.
http://hypem.com/track/1145732/Blonde+Redhead+-+Here+Sometimes


‘Lonely Sea’ by Alexis
I guess this one fits into that 80s sound of Soft Cell or perhaps even that band of ‘Sweet Dreams’ (dagnabit, forgot the name! How embarrassing). It starts with a bit more of a disco sound with finger snapping, and then it adds more of a beat to it, where I think, if you would continue with the original sound you might have something which sounds perhaps a bit less mechanic and interchangeable, but oh well. Personal preference I suppose. So it is kind of a mix between a mechanic, detached electro track and that 80s aesthetic. I like the kind of Italo spoken word bits, especially since this is definitely not an Italo song so it isn’t a corny by-the-numbers addition. Actually, after the more lengthy spoken word bit it also seems as if the vocals gain a bit more emotion, which I prefer over the start of the song.
http://hypem.com/track/1138574/Alexis+-+Lonely+Sea

‘Beyond the Satellites’ by Aeons (Ted’s remix)
Ted from Leo and Ted puts himself behind this remix of the Aeons track ‘Beyond the Satellites’, and I’m glad he did. Dancey it is with a nice beat, while the synth sounds fit really well with the title in my opinion. Add to that the dreamy vocal lines and vocals, and you’ve got a pretty nice mix. When the actual singing starts it feels as if it starts to lean a bit more to the clubby side, but it never loses its touch with the spacey side of things. With that said, there is nothing here that really stands out. The vocals are not that spectacular, there is no real pay-off somewhere that really would bring the house down in my opinion (you’ve got a run up to a break and subsequent release, but it’s quite a regular one I feel), and it is too much geared to parties to really dream away to. It’s a solid one, but not something that really has something special that makes this one stand on its own.
http://hypem.com/track/1145869/AEONS-Beyond+The+Satellites+%28Ted%27s+Like+Woah%21+mix%29

‘You Wanted a Hit’ by LCD Soundsystem (Soulwax remix)
Belgium’s pride, I guess that’s a label that fits Soulwax, as they are probably their biggest musical export product since a long, looong while (with the possible exception of rock band dEUS). I like how they lengthen the vocals, although it kind of sounds strange on the “s” sound. After that they start a-banging with some typical club noises. By now you can probably guess what Soulwax has to offer, and this is exactly the kind of song I guess would go down well during one of their upcoming festival performances. It is a nice mix of club banging and more stripped down parts where the focus is more on the altered vocals. There are some nice build-ups and abrupt switches between different parts, and to be frank I wouldn’t stand for anything less from these two brothers. Something to go mad to at their gigs, though as you probably know if you read this column regularly it’s a bit too crude for my personal taste.
http://hypem.com/track/1146085/LCD+Soundsystem+-+You+Wanted+A+Hit+Soulwax+Remix+

‘City to City’ by Historics (Pink Stallone remix)
Don’t let the start fool you in thinking this is something avant-garde or something. After the intro it goes stomping glam before it turns into something a bit more understated with the bass and the drums suggesting you might want to use your hips a bit. I actually would’ve liked it better if it had stayed in the glam-rock mode, now it seems a bit all over the place, also with the increase of hardness around the three minute mark. And then it gets a bit more dreamy again. Bit schizophrenic, though most of the genres that pass by are genres I tend to like, so personally I don’t mind really. It’s just that cramming it in a 4:41 running time might be a bit too much.
http://hypem.com/track/1138669/historics+-+City+to+City+Pink+Stallone+High+By+Foot+RMX+

zaterdag 26 juni 2010

Bjork en Dirty Projectors maken album ten behoeve van National Geographic

Bjork en de band Dirty Projectors (die binnenkort in Tivoli zullen staan) hebben afgelopen april een EP van twintig minuten opgenomen. Deze EP zal op 30 juni self-released worden op een digitale manier, en de opbrengsten zullen gaan naar National Geographic. Het album heet Mount Wittenberg Orca, en het project is opgezet door Stereogum schrijver Brandon Stosuy.

Persoonlijk heb ik minder met natuur dan anderen waarschijnlijk. Insecten vind ik walgelijk, sommige zee en vogel creaturen ook (ondanks een recent media offensief voor een positiever imago van de duif, en dan ook nog zeggen dat Woody Allen één van de hoofdschuldige is van het negatieve beeld dat mensen hebben van dat beest! Nou ja zeg). Ik ben het eigenlijk met Stephen Fry eens, die voor één van zijn programma’s op zoek ging naar bedreigde diersoorten en toen iets zei van, en ik parafraseer nu, ik vind sommige dieren prachtig, maar in de jungle is het maar niets. Ik zou ze waarschijnlijk vaker bezoeken als ze in het appartement boven mij woonden.

Royksopp bereidt instrumentaal album voor

Het duo Royksopp gaat na het album Junior nu komen met het album Senior. Waar het eerdere album zich nog kenmerkte door de in grote getale aanwezigen vrouwelijke zangeressen zal dit album voornamelijk instrumentaal zijn. En ook een stuk donkerder dan het poppy vorige album dat in 2009 uitkwam. Het album van de Noren zal op 14 september uitkomen via Wall of Sound/Astralwerks.

Het album zal openen met de track ‘… and the Forest Began to Sing’, iets wat weleens gebeurt, en wat niet altijd goed afloopt. Zo liep Ricardo Devendeinz ooit door het bos toen deze begon te zingen. Maar wat wij “goed” zingen vinden komt niet geheel overeen met hoe bossen zingen. Maar zij vinden hoe zij zingen nou juist getuigen van virtuositeit. Devendeinz, echter, vond het kattengejank. Het bos begon te bulderen, en Devendeinz zei, ja, maar het is gewoon niet goed! “Het is!?”, kraaide het bos, “Wie zegt dat wat jij goed vindt goed is? Ik heb wat jij luistert weleens gehoord, en ik noem het niet goed. Sterker nog, ik vind het nauwelijks zingen.” Devendeinz wilde vervolgens zeggen, nee, dat wat jij doet is Pavarotti waardig, maar het bos bulderde Nee, genoeg! en slokte Devendeinz op. Soms moet je jezelf ook realiseren, okay, dit is mijn mening, maar ik wordt omringd door boze bomen.

woensdag 23 juni 2010

The Hundred in the Hands maakt album details bekend

Het duo The Hundred in the Hands, wat op De Affaire te zien zal zijn over een paar weken, is druk bezig met de laatste hand te leggen aan het debuutalbum. In de herfst zal dit album uitkomen via Warp. De band heeft nauw samengewerkt met onder andere IKRS favourite Jacques Renault. Het album, welke self-titled zal zijn, kent elf tracks.

Eén van de tracks heet ‘Last City’, en dit kreeg Ludo Ropowitz te horen van een orakel, dat Milaan de laatste stad zou zijn die hij ooit zou bezoeken! Dus Ropowitz dacht, oh ,leuk, daar ga ik heen. Franz Kafka, een goede vriend van hem, vond dit nogal sinister klinken, en zei tegen Ropowitz, zou je dat nou wel doen? Maar de enthousiaste Ropowitz zei, natuurlijk, het is de laatste stad die ik ooit zal bezoeken! Dus als ik er nu heen ga kan ik fijn settelen daar en zo. Kafka dacht, oh ja, dat kan natuurlijk ook. He, ik moet ook niet altijd denken dat alleen mijn interpretatie de juiste is. Dus zei hij, ga maar, ik help pakken. Er zat echter niets in de koffer helpend tegen het vallend aambeeld wat van vier hoog naar beneden kwam suizen.

Nieuw Radiohead album dit jaar nog

Nog dit jaar zal er een nieuw Radiohead album uitkomen. Ten minste, dat zegt gitarist Ed O’Brien. Hij deed deze onthulling in een radio show op BBC 6 (where else?). Hij zegt dat de band de finishlijn nadert, en dat het aan het einde van zo’n proces altijd fijn is als het album dan ook uitkomt en dat er niet nog eens een jaar overheen gaat of zo. Hij zei: “Hopefully, it will be a matter of weeks”.

O’Brien is zeer enthousiast over het album. Zo geeft hij aan dat het proces van het album maken ditmaal veel fijner is verlopen dan dat het geval was bij het In Rainbows album, waar dit nieuwe album de opvolger van zal worden. Hij zegt ook dat het heel anders is dan wat ze de vorige keer hebben gedaan.

dinsdag 22 juni 2010

Nieuw Cut Copy album uit in januari

Cut Copy is van plan in januari 2011 een nieuw album uit te brengen. Dit wordt dan de opvolger van In Ghost Colours uit 2008, en de band diskwalificeert zich hier automatisch mee voor de best of lijstjes van dit jaar. Want In Ghost Colours was er op een aardig aantal toch wel te vinden. Het Australische trio zal komende tijd alvast gaan touren en wat nummers uittesten.

Eén van de nieuwe nummers zal “Blink and You’ll Miss a Revolution” heten, en dat is waar, want ze gebeuren tegenwoordig zo snel he? Niets een jungle oorlog van tien jaar, iemand predikt, we revolutioneren, en je knippert, en het is gebeurd! Dan heb je het gemist. En dan fluistert Jarvis: “A revolution happened. I’m sorry, haven’t you heard? We are the children of the new world”. En je hebt het dus niet zien gebeuren, maar je bent wel onderdeel van iets nieuws, wat heel verwarrend is, want je kijkt om je heen, en je huis staat er nog, en je cavia staat er nog, en dat gat in de weg ook, en de buurman’s wekker gaat ook nog steeds op dezelfde tijd. Maar je bent wel een kind van de nieuwe toekomst! Dat je het maar weet. En doe er dan ook verdorie wat mee he?

Multimedia project Dessner broertjes krijgt album release

Het multimedia project van de Dessner broertjes, de twee gitaristen in de band The National, zal een album release krijgen. Het project heet The Long Count, wat eigenlijk een wiskundig project was in de zeventiende eeuw van Zeboria Delgatz, die op een rij een groot aantal nummers wilde plaatsen, een lange telling dus. Echter, dit ging niet zonder slag of stoot, zo wilde Delgatz eerst zeven bij vier plaatsen en vier bij zeven. Het is zoveel logischer, volgens hem, de vier lijkt gewoon groter dan de vijf, en zeven is eigenlijk inferieur aan beide getallen. Zijn mede wiskundigen zeiden, doe nou niet, zeven is groter dan vijf is groter dan vier.

“Maar waarom?”, vroeg Delgatz af. Wat maakt 4 minder dan 5 of 7? Wat zie je aan het woord en het getal 4 dat het kleiner is dan het woord of getal 5? Zowel het getekende getal als het geschreven woord hebben nul betekenis! “Maar iedereen is het erover eens dat vijf groter is dan vier!”. “Iedereen, iedereen,” foeterde Delgatz, dat een paar mensen die betekenis hebben gegeven aan iets betekent niet dat ik het correct moet vinden! Mijn gevoel is als ik een 4 zie, dat is groter dan 5. Kijk ernaar! Het is gesloten, een vijf is open aan alle kanten, net als een 1, 2, en 3. Vier is gedeeltelijk gesloten, net als 6, 8, en 9! Het is gevoelsmatig! Het is voor mijn gevoel zo logisch, dus dan heeft dat cijfer die betekenis voor mij!

De Vereniging van Wiskundige Logica en Andersoortige op Getallen Gebaseerde Wetenschappen (de VWLAGGW) kwam in een spoedzitting bijeen, want dit soort afvalligen moesten aangepakt worden. 4 is vier, dat is algemeen geaccepteerd, en om dat in twijfel te trekken, het lef! En zo beraamden zij een aanslag op Delgatz. Dit, echter, bleek niet nodig, want de zeven was zo in zijn eer gekrent dat deze Delgatz opat. Sommige problemen lossen zich nu eenmaal numeriek op.

De broertjes Dessner zullen aan het einde van deze maand de muziek proberen op te nemen. Dit zal een rond de zeventig minuten durend album worden met onder andere contributies van Matt Berninger (zanger The National) en Kelley Deal. De twee willen het ook nog laten volgen door een lichte tour. Wanneer weet niemand, want The National zit vrij volgeboekt, waaronder twee data in Nederland in juli!

maandag 21 juni 2010

Crazy Zany Radio Sunday - 'Tiger' van Maximum Balloon feat. Aku

Every week our contributors will voice their opinion concerning one song, it’s a simple as that! The more the merrier, so people are always welcome to join in, just leave a note, eh.

Track of the week: ‘Tiger’ by Maximum Balloon feat. Aku (listen here)
Average grade: 6.6


Danielle: It’s usually a good sign when you find that you are annoyed because a song is too short. I didn’t want it to end so early on! You should probably know by now that I am easily won over by any song that makes me want to dance. The beat here is just undeniable, so don’t try to tell me you’re not shaking it in your chair! Plus, there is meowing. Tiger’s don’t meow, so it doesn’t quite make sense. Somehow, I’m okay with it.
7/10

Ilse: The more I listen to this track, the more I get the feeling I’ve heard it all before….
6.0/10

Craig: This is definitely a departure from TV on the Radio, but I can still hear their strong influences coming through. Not sure I'd quite call it an evolution of their sound, but the funk influence and the beat make it hard to keep from dancing!
7/10

Anna: I have my summer goggles on (unsightly device but it gets the job done), so this works like a charm for me. Infectious rhythm and vocal melody, accompanied by hot beats and samples. Count me in. Put that summer gear on and work it....
6.7/10

Linda: Instead of offering my thoughts on this piece of music, I will provide you with some of the seemingly endless wittiness of the late John Peel, as I find this much more appealing than Maximum Balloon. Let's do some Bryan Ferry: "I first saw Bryan Ferry with Roxy Music when they played the Hobbits' Garden in Wimbledon. Afterwards I gave the band fatherly advice about careers in showbiz. Bryan's appearance at Wembley demonstrates how little attention he paid to this advice. Following a distinctly rum introduction tape - lowing, muttering and clanking apparently played at the wrong speed and backwards - Bryan arrived somewhat diffidently before us.
Much has been written about Ferry's inability to move authoritatively on stage, and it is true that he dances as Prince Charles might when surrounded by capering persons in penis gourds during some half-baked tourist ritual on an atoll protectorate. But we love Charles for his clumsiness, and we love Bryan for his, too."
Now isn't this better than anything I could write about Tiger?
3.6/10

Stef: Can balloons soar? Hawks soar, a plane can soar, not sure if balloons can soar linguistically speaking. I think this one does though. Nifty drumming, meowing, nice vocals, and then the horns that come in at the end; all pretty amazing. The only slightly disconcerting thing is that I would’ve believed anyone who would’ve said Tunde Adebimpe (of TV on the Radio) was singing this.
9/10

zondag 20 juni 2010

Nieuwe tracks van 11 t/m 16 juni

Our weekly look into the blogosphere where we talk about six tracks we found out about in the previous Wednesday-to-Wednesday seven-day period.

Track of the week:
‘This Girl’ by Tortoiseshell (Canyons dub)

I find Canyons a terribly, terribly strange band. Some of their stuff have me in hallelujah mode, while some songs seem unnecessarily longwinded. This is their dub of Tortoiseshell’s ‘This Girl’. And it quite works for me actually. It begins understated, yearning male vocals up front, and a lovely, lovely understated bass that goes with it. The bass stays, drums are added, and the vocals go up up up. And rightfully so, because the first time I heard that I was pretty impressed. I could probably live a day on that bass and vocal combination alone. I just love it when vocals do that, and good vocals are quite underrated me thinks. Definitely try and get to that chorus part and see whether it ticks your box, because if it does I think you’re in for a treat.
http://hypem.com/track/1135463/Tortoiseshell+-+This+Girl+Canyons+dub+


‘House’ by Fredrik Carlsson
You gotta love that Australia and Scandinavia are really churning out some really stellar electronical music. Scandinavia more Italo tinged, Australia is a bit more disco-ey. This one is a mixture of Italo and a bit of house I reckon. Dreamy, female vocals are on the forefront, and behind her throbs the song along with a nice mixture of bass, drums and synth, the latter sounding decidedly different in the chorus than during the verses. As said, bit Italo, also due to the vocals which certainly put a stamp on the song. Definitely dictates the atmosphere it does. I quite like this one actually, pretty catchy, I like how much up front the vocals are in the mix. You don’t quite see that enough in my opinion.
http://hypem.com/track/1139234/Fredrick+Carlsson+-+House

‘Welt am Draht’ by Pantha du Prince (Animal Collective remix)
Pantha du Prince and Animal Collective are two names that have been on everyone’s lips since early last year. So, fittingly, the American band makes an aesthetic and haunting remix of the Berlin artist. I like the ghostly vocals, that is always a plus with me. But prior to those vocals you’ve got this intro where the music constantly changes volume, as if it wants to mimic ebb and flood. But in audio that is just a wee bit more annoying than it is visually. It is an atmospheric piece, so don’t expect to be dancing anytime soon. A bit trippy even you can say. At the end it goes a bit mad on the odd sounds, but the middle part with the vocals is pretty excellent. The two bookends I could’ve done without, both having pretty annoying features. Then again, that has always been my stance on Animal Collective, so see where you want to go from there.
http://hypem.com/track/1140256/Pantha+Du+Prince+-+Welt+Am+Draht+Animal+Collective+Remix+

‘All Night’ by Voltage
Oh, this is more like it. Australia, well, there you go, no? And not just someone from Australia, but this apparently is a side project of Dan Whitford of Cut Copy, who will release their album in January. So watch out for that one. This is from the All Night EP, which has a couple of remixes of this track as well (can’t wait to hear the Munk one). Very dancey, very catchy, love the vocals, and can’t imagine this missing the mark at the D.I.S.C.O., as it is pretty rad. For the people who do like Cut Copy but always wished their songs had just that bit more oomph to dance to. Sure, some might consider some elements a bit too straightforward or cheesy, but I never have a problem with that to be honest (well, not never, but certainly not with this song). Just lovely to dance to in the night with other people. I wonder if they’ll be touring it…
http://hypem.com/track/1139317/Voltage+-+All+Night+Radio+Edit+

‘I’m Yours’ by Breakbot (Aeroplane)
Oh it definitely could’ve done without that terrible start. I like how it goes spacey after that and goes into the kind of territory Antoni Maiovvi did so well with last year’s Shadow of the Bloodstained Kiss. It’s got that I’m in a sci-fi B flick and I’m being chased vibe to it, but with some attitude. If you’re riding the bike and this comes on you will demand right of passage at every crossroads probably. And then suddenly, suddenly you’ve got those 80s pop vocals coming on! Well, that brought me tumbling back to earth. Not that they’re bad, mind you, but I wasn’t expecting the first two minutes to be a prelude to that. Then it kind of stays on the fringe of several territories, but it is definitely more Madonna than Maiovvi after the first two minutes. Only the beats are a bit harder. Kind of strange one this is, but I actually like both parts, so I’m liking this just fine. It’s just a bit of a “huh?” moment when the vocals come through and Dr. Jekyll becomes Mr. Hyde, but both are fine, fine chaps in my opinion.
http://hypem.com/track/1140486/Breakbot+-+Baby+I+m+Yours+Aeroplane+Remix+

‘You and I’ by Washed Out feat. Caroline Polachek
At the start I thought, oh no, not this lo-glo-fi whatever thingy again. But after a few seconds it settles down and you get a pretty perfect soundtrack for your midnight walks. If soundtracks would last five minutes, that is. Definitely dreamy, and it has that kind of you-are-standing-there-in-the-night-and-the-city-goes-by-at-four-times–the-speed vibe to it, you know? That kind of sequence you sometimes see on the telly. Pretty impressive how it keeps that atmosphere for the entire song, and I’m impressed by the vocals as well. They hit exactly the right notes for this song to evoke this kind of image throughout the song. Looking forward to checking this band out at the local festival in a few weeks.
http://hypem.com/track/1139229/Washed+Out+feat+Caroline+Polachek+-+You+and+I

Arcade Fire komt met tracklist

Arcade Fire heeft zijn tracklist vrijgegeven. De Canadese band komt op 2 augustus met een nieuw album, dat uitgegeven zal worden door Merge. Op het album zullen zestien nummers staan, waaronder het nummer ‘City With No Children’. Een soort van utopiestad waarin iedereen zich op een volwassen manier moest gedragen en met fatsoen, en waar dus geen kinderen mochten zijn. Om dit te bewerkstelligen werden drastische maatregelen genomen. Zo moesten alle heren gesteriliseerd worden en werd er een speciale detective groep ingesteld die eventuele zaadlozingen in de gaten moest houden. Een zeer goed betaald baantje, en in bepaalde kringen werd dit baantje ook zeker nagejaagd.

Theoretisch klonk het dus oh zo mooi. Er was met alles rekening gehouden, en een stad waar iedereen zich volwassen en fatsoenlijk weet te gedragen, wie wil dat nou niet? Totdat men erachter kwam, eigenlijk staan de gedragingen van volwassenen niet gelijk met fatsoenlijk gedrag. Whoopsie. En toen moest er daar weer een detective groep voor worden ingesteld, voor wie er wel en wie er niet fatsoenlijk gedrag etaleerden, en degenen die dat niet deden moesten toen weg. En zo werd er dus telkens weer een subdivisie gemaakt, en het ging al helemaal de verkeerde kant op toen de fatsoendetectives ontdekten dat de zaadlozingdetectives zich niet altijd aan de fatsoensregels hielden! Oeff. Op een gegeven moment was er nog maar zo’n select groepje over dat de rest hen op een vlot zette en in de zee duwden. Het volk regeert, immers.

Michael Rother & Friends afsluiter Incubate festival

Op het Tilburgse Incubate festival zal Michael Rother met vrienden onder de naam Hallogallo 2010: Michael Rother & Friends present Neu! Music de muziek van Neu!, ehrm, presenteren. Nou ja, spelen natuurlijk. Rother was één van de founding fathers van de band Neu!, en hij zal op Incubate muziek van deze band spelen samen met Steve Shelley (drummer Sonic Youth), Benjamin Curtis (Secret Machines, Interpol), en Aaron Mullan. Dit optreden zal op 19 september plaatsvinden.

Het Incubate festival zelf zal plaatsvinden van 12 t/m 19 september en zal van veel kunstdisciplines iets aanbieden, waaronder dus muziek.



Incubate 2010 promo from Incubate Tilburg on Vimeo.

Synth and Disco Mix

It’s been a while, hasn’t it? Sit back and enjoy our selection of synth-pop/disco songs, and some stuff in between. Het begint een beetje odd-ball met een jaren Zeventig electro song, en vervolgens gaat het via de synth-pop zo richting de disco. Van old-school stuff tot spanking new tracks, en van uber bekend tot een aantal headscratchers. Ten minste, dat verwachten wij, misschien ken je alles, of misschien ontdek je veel. In ieder geval hopen we dat het je een beetje zal vermaken en dat je er misschien een track tegenkomt die je nog niet kende maar wel vetjes vindt. Extra info over de tracks of fouten in de tracklist, feel free to help us out with all the info.

Ter download: http://www.megaupload.com/?d=N073MOUV






Tracklist: Live – Romanelli / Shadows – Midnight Juggernauts / The Phoenix Alive – Monarchy (The Octans Edit) / So Lonely – Gino Soccio / Worse it Gets – Penguin Prison (RAC remix) / Happy House – The Juan MacLean / Sound of Silver – LCD Soundsystem / Vallefaret – Marius Vareid / Just Be Good to Me – The Revenge feat. Danielle Moore (Ron Basejam remix) / Movement 1 – The Swiss / Fever – Jef K & Chris Carrier / Buns of Steel – Ajello / Listen Like Thieves – Was (Not Was) (Giant Club mix) / Too Late – Sylvester (remix) / Say My Name – Holy Ghost! / Norman’s Fire – Jacques Renault


Desperate zoektocht in karig muzieklandschap

Ariel Pink live at de Nieuwe Anita (juni, 2010)
Na het album Before Today, wat hier grijs wordt gedraaid, heb ik nog maar weinig nodig om overtuigd te worden van de kwaliteiten van de artiest Ariel Pink. Voor zeven euro, een schijntje voor een band die volgens sommigen nu al één van de albums van het jaar heeft gemaakt, kan men een plaats bemachtigen in de Nieuwe Anita, een hipper-than-thou venue in Amsterdam. Ten minste, als je op tijd in de rij staat, want er kunnen maar zoveel mensen in deze kleine club. En zelfs bij een strikte handhaving van de head count staat iedereen vrij opgepropt in een kleine, hete, droge kelder. Of ten minste, mijn lenzen drogen stante pede uit. Niet dat het uitmaakt, want De Nieuwe Anita kent niet zoiets als een podium, dus tenzij je of op de eerste rij staat, of al je gene (en, ehrm, fatsoen) overboord gooit en voordringt, zie je bijna niets.

Nu is Ariel Pink sowieso niet de grootste, maar ondanks het beperkte zicht valt toch één ding wel vrijwel meteen op: de passie. Pink laat zich op een zeker moment in de handen van de eerste rij vallen, doet een rondje langs zijn musici om ieder lid een stukje te laten zingen, en schreeuwt al hangend tegen een muur in de microfoon: alledaags is het allerminst. De frontman is zeker niet van plan om stil bij zijn microfoonstandaard te staan en zich louter te concentreren op het juist zingen van de noten.

Misschien toch iets om de volgende keer te proberen, want het klonk allemaal, nou ja, niet zoals op het album. En als je nu denkt, nou ja, dan zet je het album toch lekker op, een live band hoort ook niet zoals op het album te klinken, dan geef ik je gelijk. Maar dan kijk ik je even indringend aan met een do-you-get-my-drift blik, en dan zou de boodschap als het goed is moeten overkomen. Natuurlijk wil iedereen een “rock” frontman zien, een enfant terrible, iemand die rebels zijn eigen ding doet. Maar, het liefst enigszins zuiver en muzikaal. Anders schrijf je maar een pamflet met je esthetische bedoelingen en deel je die uit.

Wat er uit de boxen komt van De Nieuwe Anita is allesbehalve een strakke begeleidingsband met een talentvolle artiest als zanger. Nu kan het ook aan de soundsystem hebben gelegen van de venue, maar het openingsprogramma bestaande uit het Nederlandse Treehouse leek toch vrij aardig qua geluiden uit de boxen te komen met alle extra sounds and what not. Het is extra frustrerend omdat je “weet” dat de band met bijvoorbeeld single ‘Round and Round’ een heerlijke zomerhit heeft gemaakt. Eentje die live hier niet uit de verf komt. Af en toe komt er nog wat aardigs uit de bas, maar zelfs voor zeven euro is dat te mager om de ongemakken van het kelderbestaan te trotseren.

Een deel van het publiek lijkt echter naar een andere show te kijken dan ik, of heeft in ieder geval andere ideeën over wat een live show goed maakt. Ik persoonlijk had enkele nummers van het nieuwe album verwacht met de jaren ‘80 nostalgie die daaraan vastkleeft, maar hetgeen wat ik voor mijn gevoel te zien krijg is meer een nostalgie naar de tegendraadsheid en rebelsheid van de jaren ‘70. Deze nostalgie wordt echter ingevuld door een grotesk image van wat het eens was, en vanuit mijn voyeuristische box komt het op mij over alsof de hang naar deze ideologie zo groot is dat zelfs deze vertroebelde weerspiegeling aanbeden wordt. Blijkbaar draagt de band dus een manifest uit (hoewel het dit in mijn optiek vrij magertjes doet) wat resoneert bij een deel van het publiek, maar aangezien deze specifieke resonantie bij mij ontbreekt blijft er voor mij meer een farce over dan een goede show.

zaterdag 19 juni 2010

Klaxons geeft tweede album naam

Nadat poging nummer één was geschrapt komt Klaxons nu toch daadwerkelijk met de follow-up van Myths of the Near Future uit 2007. Het album zal Surfing the Void heten, misschien ook omdat ze affiniteit voelen met Jonathan Rossmuller, die probeerde over de leegte te surfen. NASA zat met dit probleem, hoe komen we de leegte over. Rossmuller gaf toen aan wel een reeks testen te willen doen aangaande de mogelijkheid ja dan wel nee om over leegte te surfen. Iedereen was hier heel enthousiast over (testen kan immers nooit kwaad), en dus begon Rossmuller zich voor te bereiden.

Met de volgende dag de eerste testdag lag Rossmuller uiteraard vroeg in zijn bedje. Totdat hij gerinkel op de beneden verdieping hoorde. Hij schrok wakker, ging naar beneden, deed het licht aan, en zag een mysterieus persoon in zwart al mompelend de scherven van een bloempot opruimen. Op de vraag wat hij hier deed schrok de persoon, keek hij om, en begon te klagen over de positie van de bloempot tot het raam. Rossmuller was hier verbolgen over en schoot terug dat er ook helemaal niet iemand via het raam hoort binnen te komen, dus die pot stond er prima. Nee, zei de man in zwart, de pot stond er niet prima, kijk, nu is hij kapot. “Had dan de deur gebruikt,” bitchte Rossmuller. “En mijn grande entree dan?”, vroeg de man met grote schok en nog grotere gebaren. Vervolgens keek hij om zich heen, keek hij naar de slaapkledij van Rossmuller, en zei: “Oh nee, je bent een Beta man, laat maar”. Verontschuldigend mompelde Rossmuller dat hij vergeten was de was te doen en dit het enige in zijn kast was. “Doet er niet toe,” vervolgde de man, “het is niet esthetisch”.

Maar waarom bent u hier, probeerde Rossmuller nogmaals, waarop de man uitlegde, leegte, daar mag je niet over surfen, je hebt niet bij de juiste instanties dit aangevraagd. “Maar leegte, dat hoef je niet aan te vragen, dat is van niemand!”, probeerde Rossmuller. “Leegte van n—zeg, jouw smaak vind ik ook absent, maar ondanks dat is het wel van jou”, en na een verhit argument met koffie volgde een spel gin rummy om te kijken wie er gelijk had. De volgende dag stond Rossmuller bij het postkantoor om een brief ter aanvraag van een test op de post te doen.

En oh ja, dat plaatje, dat is de cover van het album, een NASA poes!

Interpol en The Walkmen komen in september met album

Op veertien september zal de muziekwereld in ieder geval twee nieuwe albums rijker zijn. Dit is namelijk de release datum van zowel het nieuwe Interpol album als het nieuwe The Walkmen album. De plaat van de New Yorkse band Interpol zal worden uitgegeven door het label Matador. Op dit album is Carlos D nog op bas te horen, maar als de band zal gaan touren zal de charismatische bassist niet meer op het podium terug te vinden zijn. In zijn plaats zullen David Pajo en Brandon Curtis (o.a. Secret Machines) ten tonele verschijnen.

Ook The Walkmen zal met hun album komen op de veertiende. De heren uit New York zullen via Fat Possum het album Lisbon uitbrengen, de opvolger van het in 2008 uitgekomen You & Me. Het is geproduceerd door John Congleton en zal 11 tracks bevatten.

donderdag 17 juni 2010

Upcoming at IKRS!

Okay, het is even druk deze week, maar hierna kan het feest dan ook echt losbarsten. Of nou ja, hopelijk toch enigszins. Vanaf zaterdag/zondag in ieder geval weer nieuws items, alleen door tijdsgebrek schiet dat er momenteel even bij in. Maar met reden, want er komt dit weekend ook een nieuwe mixtape aan met allemaal fijne tracks (vinden wij dan), is er een review van LCD Soundsystem upcoming (het album, that is), en zijn we bezig met een nifty interview met de heren van Holy Ghost! (fan favourites at IKRS, voor het geval dat langs je heen mocht zijn gegaan (as if possible)).

En dat dus naast het vrij recente interview met Joe Flory van Primary 1! Welke je nog altijd kan lezen mocht je dat nog niet gedaan hebben (check de main post daarvoor). Dus dit weekend gaan we in ieder geval weer door met nieuws, komt er een mixtape, en worden ook de twee reguliere colums weer trouw geplaatst. En later deze maand (of begin volgende) dus een interview met Holy Ghost!, pretty cool huh? Dus mocht het soort muziek hier genoemd je aanstaan don't be afraid to drop by every once in a while.

dinsdag 15 juni 2010

Nieuwe Sidetracked wordt in elkaar gezet door La Roux

Het nieuwe deel in de Sidetracked serie zal in elkaar worden gezet door het duo La Roux. Het duo, bekend van enkele single hits en even berucht vanwege die zelfde hits, zal zeventien nummers bij elkaar zetten hiervoor. Eén van die nummers is ‘Precious Little Diamond’ van Fox the Fox, welke gaat over de befaamde Naturi diamant gevonden in Midden Azië. Deze diamant, klein van stuk, zou volgens de overlevering in staat zijn om graan te transporteren van de ene plaats naar de ander, en dus was het zo een gewild object voor mensen in de agrarische sector. Een immens gevecht brak uit, harken vlogen heen en weer, maar het pleit werd pas beslecht toen de cavalerie, bestaande uit zes koeien en een bizar groot schaap, aankwam om het vonnis te laten doorslaan ten faveure van de Bisolski boeren.

Echter, toen bleek dat je met de diamant wel graan kon transporteren, alleen niet kon regelen waar het neerkwam, verloor de diamant zijn waarde. Al helemaal toen Lenin eiste dat men de diamant niet meer zou gebruiken, want telkens als hij in bad zat kwam er plots graan in. En dat bleef plakken tegen zijn natte lichaam, moest hij het bad weer leeg laten lopen, het graan wegpoetsen, en dan moest hij er opnieuw in om weer schoon te worden. En de man moest al zoveel doen.

De band The Vaselines brengt ruim twintig jaar na dato tweede album uit

The Vaselines bracht in 1990 hun debuutalbum Dum Dum uit. En nu zijn ze terug! Blijkbaar is er iets misgegaan met het verzetten van de klok daar in Cumbernauld. Na in 1990 gestopt te zijn begonnen ze in 2008 voorzichtig weer met optreden, en nu komt de band met een album met maarliefst twaalf nieuwe nummers. Dit gebeurde in dertien dagen en met de hulp van Stevie Jackson en Bob Kildea van Belle and Sebastian en Michael McGaughrin. Het album zal op 14 september uitkomen.

Het album zal Sex with an X heten, en daar was nog veel linguïstisch gestoei over, want eigenlijk zou de spelling “Sachs” worden. Maar het grote warenhuisketen stak hier een stokje voor en zei, een warenhuis van ons niveau wil niet gelinkt worden met zo’n verwerpelijke daad. Hiermee dacht Sachs, ha, zo krijgen we een chic imago, maar sinds 1960 en na de normalisering van seks op tv en de imago verandering die dat als gevolg had hebben ze er blijkbaar toch spijt van gekregen. Onlangs werd er nog een poging gedaan het terug te draaien, maar daar werd door het MTV publiek een stukje voor gestoken want het zou 2 letters meer kosten bij het twitteren, en je kan je er al zo moeilijk op uitdrukken.

maandag 14 juni 2010

Crazy Zany Radio Sunday - 'Georgia' by Cee-Lo

Every week our contributors will voice their opinion concerning one song, it’s a simple as that! The more the merrier, so people are always welcome to join in, just leave a note, eh.

Track: ‘Georgia’ by Cee-Lo (listen here)
Average grade: 4.6


Ilse: Cee-Lo’s shouting makes me wince more than when I hear that vuvuzela generated noise (to stay in the World Cup mood), but musically it’s not bad at all, the sax (is it a sax?) and drums are cool and work quite well with Cee-Lo's non-shouting singing voice. Nevertheless, this whole soul/funk thing is not meant for me I guess, probably because I know too little about it. I’m wondering whether ‘understanding’ or knowing about soul/r&b/funk is just a matter of taste or if it’s more a matter of age (and therefore subject to development in musical interest). Anyway, let’s not divert into sub-questions and say;
6/10

Danielle: There is an undeniable sincerity in the way Cee-Lo sings about his home state, and that makes this song. The horns and the background singing are a bit much for me, and not surprising in a soul song like this. All in all, it's good for what it is.
6.5/10

Linda: Janelle Monáe is as far as it goes for me.
5.2/10

Anna: Cee-Lo has a grand voice; but not when he belts out (then again, belting out is always cringe-inducing to me). I appreciate the soulful verses much more than the chorus, which is grating on my ears a bit. On the plus side, his vibe is as sincere and passionate as they come; it's being given priority over music here, and rightfully so.
5/10

Craig: His voice is like a cheese grater on my brain.
1/10

Stef: I’m not opposed to soulful voices at all, but musically this is quite standard fare. Or, dare I say it, a bit, well, dull, actually.
4/10

The Count and Sinden maakt debuut LP bekend

Het duo The Count and Sinden zal zijn debuutalbum uitbrengen in augustus. De exacte datum is de 23ste, en dit zal gebeuren door het label Domino. Het album gaat Mega Mega Mega heten, wat misschien verwijst naar de track ‘Elephant 1234’ op het album, maar dan niet allemaal, want er zijn gradaties tussen de megaheid van de vier olifanten. De eerste is bijvoorbeeld iets groter dan de tweede, maar minder groot dan de derde. De tweede is de kleinste van allemaal in principe, maar in theorie groter dan de vierde. Maar of deze meetelt is een verregaande discussie omdat deze in een eerder stadium ook al de Koala identiteit heeft aangevraagd. Hiervoor was hij echter afgewezen, omdat telkens als hij in de boom hing, deze naar beneden boog, waardoor de kokosnoten te makkelijk te plukken waren en deze in prijs daalden, waardoor de economie uit zijn cirkel ging en trapvormig werd, en wie wil dat nou?

Het album zal voorafgegaan worden door de single ‘After Dark’, welke uit zal komen op 16 augustus. Aan deze track heeft ook de Mystery Jets een bijdrage geleverd. Ook anderen hebben aan het album meegewerkt, waaronder, ehrm, Coolio Iglesias. Zonder het op te zoeken ga ik er voor het gemak vanuit dat dit geen familie is van. Wilde gok mijnerzijds.

Album Robyn streamt op MySpace

Het album van pop diva Robyn is op haar MySpace volledig te horen. Op dit album staat onder andere het nummer ‘Cry When You Get Older’, een advies wat vroeger vaak werd gegeven en waar ook het gezegde “Achter de Geraniums zitten” vandaan komt. Want het is niet zo dat mensen van jongere leeftijd niet lieflijk van hun rust willen genieten vanachter de Geraniums, oh nee, maar het onderhoud van de geraniums is een zorg, want deze groeien zo moeilijk omdat ze veel water nodig hebben. Dus als je pas huilt als je ouder bent dan heb je zoveel water opgespaard dat het erachter zitten alleen al de bloempjes van genoeg water voorziet om te overleven! En vandaar dat men dus met “achter de Geraniums zitten” bedoelt het genieten van je rust op oudere leeftijd, want dan pas kan dit fenomeen plaatsvinden door alle opgespaarde traancapsules in je ogen.

Later deze maand zal dit album, het eerste deel van haar driedelige Body Talk series, uitkomen. Deze zal Body Talk Part 1 heten. Voor dit album kreeg ze veel hulp van o.a. Diplo en Royksopp, dus aan gerenommeerde namen geen tekort.

zondag 13 juni 2010

Nieuwe tracks van 04 t/m 10 jun

Our weekly look into the blogosphere where we talk about six tracks we found out about in the previous Wednesday-to-Wednesday seven-day period.

Track of the week:
‘Suffocation’ by Crystal Castles (Memory Tapes remix)

I always feel slightly ashamed when I have to say that I don’t fancy Crystal Castles that much, because it kind of seems the thing to do. I do love Memory Tapes though, and I do love that band a whole bunch (me is the proud owner of a first edition vinyl of the album). So this could go either way. You would think. But I was lucky enough to have a little interview with the man behind Memory Tapes and so I know how he does his remixes. And the thing is, he doesn’t look at the original at all. He just looks at the components and creates a remix off of that. So in essence, it will definitely be more his aesthetic that will be shining through than that of Crystal Castles. Which, for me personally, is a good thing. So no surprise here, I do love this one. It has got a bit of that dreamy vibe that I love so much and which I think is just so great to listen to while walking around at night. If you want to bounce off of each other on the dance floor then this probably isn’t going to make you happy. But if you like the dreamy, fantastical vibe, then this might just be for you. It definitely is for me, in any case. Also, nifty drumming.
http://hypem.com/track/1134063/Crystal+Castles+-+Suffocation+Memory+Tapes+Remix+


‘Weaker Arm’ by Zebra and Snake (Emperatron remix)
Oh no, this goes way too fast and is way too hard for my personal taste, that is clear from the start. Add to that transformed vocals, your standard club tricks and echoes, and there you go. It is a bit like Vitalic, only a B version of it. Because where Vitalic is hypnotizing and engaging, this is not. And it is a good five minutes of it. Not my thing at all, but I guess that if you want some sort of good trippin’ then this might do the trick, but I wouldn’t fancy hearing this on my evening out.
http://hypem.com/track/1128875/Zebra+and+Snake+-+Weaker+Arm+Emperatron+Remix+

‘Princess’ by Primary 1 (Isa Machine reinvention)
You did read my interview with Joe Flory, aka Primary 1, didn’t you? If not be sure to head over to the interview section of this site. Always nice to get to know an up-and-coming artist a bit better, no? Because you probably wouldn’t from this remix, as Isa Machine definitely puts its own stamp on it. The pop vibe that was very much present in especially this song of Primary 1 has gone out of the window and Isa Machine has slowed it down considerably. So the only thing still there are basically Flory’s vocals. But since this wasn’t my favourite track of his anyway I don’t mind the reinvention that much. The vocals were one of the better points anyway, and at three minutes this is definitely a comfortable listen.
http://hypem.com/track/1128499/Primary+1+-+Princess+Isa+Machine+Re+invention+

‘Even if it Works Out’ by Cloud Nothing
Lo-fi ramshackle American indie with barely distinguishable vocals. The thing is, if you do not fancy a particular genre, and that genre becomes popular, you are very prone of getting a bit of an “oh no, this again?” vibe. Which I’m having when I listen to this track. It is something that the people following the Gorilla vs Bear blog will probably love. Since I’m not an avid fan of their choice of music, I’m not digging this as much. If you have been relishing this type of music and the hype that has been surrounding it for a good year now, then you might hail this as the next so and so. Me, I’ll probably be listening to something more up my alley.
http://pitchfork.com/forkcast/14436-even-if-it-worked-out/

‘Keep The Lights On’ by Wave Machines (Artwork remix)
Wave Machines is probably a bit of a blindspot for me. I’ve read some good things about them, and it seems that some people are really liking this band. But I unfortunately haven’t found the time to check it out. Despite me not knowing this band terribly well, I guess a lot of this remix is Artwork’s doing. I imagine, rightly or wrongly, that the deep vocals and the somewhat darker vibe is original Wave Machines, but the electronic and synthy additions are Artwork’s. Correct me if I’m wrong, naturally. If I’m right, and that is the case, I’m definitely be checking out Artwork’s stuff, because how this remix has turned out has got me pretty excited. I like the juxtaposition of the music and additions on one hand, and the deep vocals on the other.
http://hypem.com/track/1134379/Wave+Machines+-+Keep+The+Lights+On+Artwork+Remix+

‘Counterpoint’ by Delphic (Tim Goldsworthy edit)
This actually makes me think of – oh what is the name for it again? – one of those devices which flickers light insanely fast. One of those things you see in clubs sometimes, which goes on and off and on and off and on and off like it has gone berserk. This is sort of a happy, musical version of that device with those background bleeps. That device always annoys me to no end, and although this doesn’t make me want to punch someone, it does kind of irritate me. It is such a schizophrenic noise. The rest of the song is very poppy, a bit The Killers’ first album gone bad. Two weeks ago I praised a Goldsworthy edit, and I think this puts things in balance again.
http://hypem.com/track/1130862/Delphic+-+Counterpoint+Tim+Goldsworthy+edit+



zaterdag 12 juni 2010

Sufjan Stevens krijgt hulp van The National

Hielp Sufjan Stevens nog mee aan het dit jaar uitgekomen album van The National, High Violet, now The National returns the favour. De band uit Brooklyn is bezig met het assisteren van Sufjan Stevens aangaande zijn nieuw uit te komen album. Het zou ook tijd worden, want in 2005 bracht Sufjan Stevens zijn laatste echte album uit. Deze werd geboren onder de naam Illinois.

Stevens heeft eerder aangegeven dat hij niet verder wilde gaan met het Staten project dat hij had ingezet, jokingly he said, met Michigan en Illinois. Het zal interessant zijn om te zien of het echt iets heel anders zal worden of dat het toch stiekem een staat wordt. In dat laatste geval wil ik de staat Nevada naar voren brengen. Niet zozeer vanwege Las Vegas (wie wil dat nou?), maar omdat daar als een van de weinige staten het Bredzer beestje voorkomt. Dit is een klein, zandkleurige woestijnbeestje genoemd naar zijn ontdekker, Bredzer. Het probleem is, het is dus zandkleurig, in de woestijn, dus je kan ‘m moeilijk zien. En als je hem ziet, dan heeft het beestje de neiging een soort van immaterieel te kunnen worden, waardoor hij eigenlijk, een soort van, oplost in het zand. Sommige mensen zeggen dan ook, het is zand. En als het beweegt, komt ’t door de wind. Ja. Maar daar heeft nog niemand harde bewijzen voor gevonden. Nee.

Lowlands heeft afgelopen week namen bekend gemaakt

Het Lowlands festival heeft enkele nieuwe namen bekend gemaakt in de voorbije dagen. Een van de blikvangers is Jonsi, de zanger van Sigur Ros. Na twee avonden in Paradiso zal deze artiest zijn show dus ook naar Lowlands brengen. Andere redelijk prominente namen zijn Broken Bells, Laura Marling, Beach House en Miike Snow; allen hebben hier in het laatste jaar op de een of andere manier wel de revue gepasseerd.

De andere namen in het rijtje zijn Aeroplane, The Drums, Selah Sue, Typhoon & New Cool Collective, Katzenjammer, Band of Skulls, Fool’s Gold, The Gaslight Anthem, Local Natives, Imelda May, You Me At Six, Jaga Jazzist, Go Back to The Zoo, Wallis Bird, Serj Tankian en Diablo Swing Orchestra.

woensdag 9 juni 2010

Crystal Fighters kondigt album aan

De band Crystal Fighters heeft hun debuutalbum aangekondigd. Dit album zal Star of Love heten, en zal waarschijnlijk een ode worden aan de ster van de liefde, die op 16 augustus, 1932 pardoes verdween. Dit zorgde nog voor een heikel punt, want het was verkiezingstijd in Amerika, en de Republikeinen gaven de Democraten de schuld, en de Democraten de Republikeinen. Uiteindelijk kwamen ze overeen dat het waarschijnlijk de schuld was van de Cubanen, en het zou jaren later een groots punt worden in het debat wel of niet Cuba aan te vallen. Sommigen zeggen zelfs dat het beslissend was in de uiteindelijke beslissing om het wel te doen, hoewel andere zeiden dat het louter een door de overheid naar buiten gebracht gerucht is geweest om te verdoezelen dat ze hadden afgeluisterd, and tapping phone lines, we know that ain’t allowed.

Het album gaat dus Star of Love heten en zal op de dertiende van september uitkomen. Het zal voorafgegaan worden door de track ‘In the Summer’. Deze zal als single uitgebracht worden op vijf juli. De band stond afgelopen jaar op Lowlands, en hoe enthousiast we waren over sommige singles, hoe, nou ja, persoonlijk vond ik het optreden toch wat minder.

Underworld gaat nieuw album uitbrengen

De band Underworld zal in september een nieuw album uitbrengen. Dit album zal Barking gaan heten en is het eerste album van het duo in drie jaar. Het album zal negen tracks kennen en voorafgegaan worden door een single release op 28 juni. Het desbetreffende nummer is ‘Scribble’, en zal ook op het album staan. Het nummer is nu al te beluisteren via de website van Underworld.

Eén van de nummers heet ‘Between Stars’, en daarmee stipt het een groot probleem aan, namelijk wat is er tussen de sterren? Is dat echt leegte, en zo ja, zijn sterren dan licht sensitief en hebben ze zoveel ruimte van elkaar nodig om niet in botsing te komen? Want ruziënde sterren willen we niet hebben, dat hebben we al een keer gehad, en toen sloegen er paarden op hol in Frankrijk. Daardoor moesten enkele boeren rennen, stormden ze de Bastille op, enkele anderen interpreteerden dit foutief als een aanval op de Bastille, gingen meedoen, mensen sloegen elkaar, hard, en toen de rook optrok werden er drie gekken bevrijdt en was er revolutie. Nou, zulk soort zaken willen we dus voorkomen he?

dinsdag 8 juni 2010

Crazy Zany Radio Sunday - 'The Suburbs' van Arcade Fire

Every week our contributors will voice their opinion concerning one song, it’s a simple as that! The more the merrier, so people are always welcome to join in, just leave a note, eh.

Track: ‘The Suburbs’ by Arcade Fire (listen here)
Average grade: 5.9


Craig: Arcade Fire's sound is so large & sonorous with their echoic pianos and gentle strings that I'm always impressed. This song's simple structure gives it that intelligent pop element that's part of their unique appeal. The lyrics and themes recall their "Funerals" album more than their last one, and that was my favorite album. I'll definitely be purchasing this album.
9/10

Ilse: I didn’t think Arcade Fire would have the ability to actually bore me. They’ve proved me wrong.
5.0/10

Danielle: So far this is my favorite song of the summer. I know it is early still, but until something better comes along I'll just play this on repeat in my car, speeding down the highway with the windows down. Ah, summer.
8/10

Anna: That's an enjoyable one. You'll hum it, whisper it, and whistle it, depending on your choice of noise-making weapon. However, it's not as good as anything else they've given us and I do wish it was more dramatic; that's when they're at their best.
6/10

Linda: I'm not a big Arcade Fire fan, but this is boring as hell compared to their earlier work. I miss the anxiety, the grandness, just everything that makes tracks like 'Wake Up' and 'Rebellion (lies)' the great songs they are. But then again, suburbs do tend to be a bit boring, so if they were trying to catch that aspect they've succeeded marvelously.
3.2/10

Stef: So, it does quite happily waggle along this one. And it is not as bad as that suburb film with DiCaprio and Winslet that came out last year (year before? It still haunts my memories). Thing is, the song sings about Suburbs and the Seventies, and concerning this topic I think we should've just collectively moved on after The Virgin Suicides.
4/10

zondag 6 juni 2010

Interview met Primary 1

interview met Primary 1 (aka Joe Flory), juni 2010

Clubbers weten alles altijd het eerst, nietwaar? Want buitenshuis komen betekent dingen ontdekken en betekent dingen leren van de mensen die je ontmoet. Dus zij wisten waarschijnlijk allang van het bestaan van de club friendly stuff die Joe Flory heeft uitgebracht voordat ik ook maar ooit zijn naam had gehoord. Flory maakt muziek onder de noemer Primary 1, en zijn samenwerking met producer Riton leverde enkele tracks voor de dansvloer op. Hij kwam op mijn radar toen ik zijn nummer ‘The Blues’ hoorde, een duet met Nina Persson (zij van de Cardigans), en na dat nummer schoot de interesse van de muziekmedia prompt omhoog. Met zijn nieuwe single ‘Princess’ uit deze maand en een serie (Britse) gigs in het vooruitzicht is dit een mooi moment voor een praatje met film-student-turned-musician Joe Flory.

Primary 1 is langzaam bekendheid aan het vergaren. Als eerder gezegd, vorig jaar heeft hij met Riton aardig wat tracks opgenomen. Ondanks dat zit een volledige samenwerking er op het moment nog even niet in: “We hebben ontzettend veel nummers geschreven vorige zomer, en ik denk dat we deze gaan verdelen over onzer beide albums, afhangend van welk nummer het beste bij wie past. Dus Henry zal wel alle bangers krijgen, en ik alle emotionele stuff.” Op het moment ziet het er dus naar uit dat Flory zich vooralsnog even meer focust op zijn solo carrière en zijn aankomende debuut.

Samenwerken is echter iets wat hem in het bloed zit, en hij leert van al die ervaringen: “Vooral heb ik eindelijk geleerd te relaxen en om uit mijn eigen ego te stappen, wat veel rust met zich meebrengt.” Flory heeft niet alleen met Riton samengewerkt, maar ook met Nina Persson van de Cardigans. Dus, hoe doe je dat, bel je gewoon op en zeg je, Nina, hey, ik heb me toch een nummer… “Ja, dat is eigenlijk wel zo ongeveer wat er is gebeurd. Alleen mijn Zweedse collega Joakim belde, [Persson] vond het nummer leuk, en, hey, presto! Ik vraag me af of ik haar ooit zal ontmoeten trouwens, internet duet…”. Maar goed, het internet ey, alles wordt tegenwoordig via het internet gedaan, for better or worse. Zelfs dit interview, hoewel als dit face-to-face zou gebeuren dan zouden we blijkbaar een stuk dichter bij mevrouw Persson zijn dan dat ik nu ben. Want als het aan Flory lag zou dit interview plaatsvinden in “Stockholm baby! In de Scandinavische zon!”

In Scandinavië of niet, het is altijd goed om jezelf te omringen met mensen omdat je zoveel van anderen kan leren, of je dat nu wilt of niet: “Mijn vriend Matt vertelde me onlangs dat je de naam “Moog” (als in, de synth) eigenlijk uitspreekt als “Mogue”. Als in, het rijmt met “Rogue”. Daar ben ik nog steeds niet helemaal overheen.” Gelukkig dat er nog mensen zijn die je leefwereld vergroten zonder desillusie te veroorzaken: “De moeder van een maat van mij heeft mij onlangs The Wasp Factory gegeven om te lezen, want het is ‘weird and dark’.” Dat zijn dus blijkbaar de kwaliteiten kenmerkend voor de dingen die Flory leuk vindt, wat ook al een beetje te zien is aan zijn keuze van comics: “American Splendor is echt geweldig, en mijn favoriet op dit moment is Eddie Campbell’s Alec collection The Years Have Pants. Dat is eigenlijk dertig jaar van zijn leven in de stripwereld; I love him.” Campbell heeft ook de From Hell series geïllustreerd, welke tot een film gemaakt is met Johnny Depp. De cinema versie van American Splendour had als hoofdrolspeler Paul Giamatti in één van zijn betere rollen wat mij betreft.

Doorgaand op de cinema link van de bovenstaande paragraaf, Flory is een voormalig student Film Studies, en twee van zijn favoriete films zijn “Chinatown van Roman Polanski en Cleo From 5 to 7 van Agnes Varda”. Maar goed dat er op Cannes een petitie werd gehouden tegen de vervolging van Polanski dan. Agnes Varda is een exponent van de booming Fifties/Sixties arts movement in Parijs, welke leidde tot het ene fantastische literaire/kunst werk na het andere, iets waar de door ons geïnterviewde Jeremy Jay (hier) het ook vast mee eens zou zijn. In dat interview gaf Jeremy Jay aan een voorliefde te hebben voor French New Wave Cinema. Flory zei het volgende over zijn persoonlijke voorkeuren: “Ik denk dat ik me over het algemeen aangetrokken voel tot dingen een beetje op zichzelf staand… zoals bijvoorbeeld pogingen om een “hit” movie te maken, maar welke dan eindigt als iets volledig anders en raars. Een soort van bastaard ding dat zijn eigen wereld heeft.”

Dus er is een verwachting (Ze verwachten een “hit movie”), alleen wat eruit komt is een vreemde eend in de bijt; dat is het leven eigenlijk, nietwaar? Niet per se in die volgorde, maar hetgeen wat je verwacht blijkt niet altijd bewaarheid te worden. Soms is het zo dat een ding al snel transformeert in iets geheel anders. Neem Flory zelf: “[Als kind] was ik heel snel boos, en toen ging ik drums spelen en werd alles okay.” Dus daar is een advies voor ouders die zich even geen raad meer weten met hun kind op dit moment. En om er zeker van te zijn dat deze boosheid echt in het verleden is geeft Flory nog maar even aan dat iedereen naar zijn shows zou moeten komen “omdat we een beetje zoals ABBA zijn, alleen dan nog leuker”. Dus mochten er bij zijn eerste Nederlandse gig een onevenredige hoeveelheid homo’s present zijn, dan is dit interview dus goed gelezen (grapje, of course, diversiteit in minderheidsgroepen rules!).


Oh ja, aan de hand van een artikel in de Guardian van Paul Lester (die deze jongen al in de gaten had in 2008, so kudos to him!) had ik verwacht dat Flory een “computer kid” zou zijn, en dus dat Flory wel het een en ander zou weten over computers: “Ik weet niets. Ik kan Cubase gebruiken, daar houdt het mee op”. Wat nog steeds meer is dan ik, ik haakte al af bij het woord Cubase.

Ja ja ja, terug naar de muziek. Primary 1 zal zijn debuutalbum “soon” uitbrengen, en we kunnen volgens Flory het volgende verwachten: “Veel verschillende stijlen die ik leuk vind en die ik vervolgens in mijn eigen stijl/stem/brein heb proberen te proppen.” En we kunnen de nieuwe single ‘Princess’ verwachten, welke deze maand uitkomt. De clip kwam vorige maand op de blogs terecht en is “gemaakt door dezelfde regisseurs die de vids voor ‘Ambling Alp’ en ‘O.N.E.’ van Yeasayer hebben gedaan. Dat was best een eer en ik denk dan ook dat het een best leuke clip zal zijn!”. Verder hoopt hij de komende maanden flink bezig te zijn: “Hopelijk zullen er veel shows aankomen en wat singles”.

Als deze shows niet als band zullen zijn dan misschien als DJ, en in dat laatste geval kijk niet raar op als je ‘Carte Blanche’ van Gare du Nord langs hoort komen: “It’s ridiculous and great”. Wat eigenlijk ook (oh wat een geweldige link…) wel opgaat voor zijn eigen track ‘The Blues’ (welke het uitchecken wat mij betreft zeker waard is). En hopelijk gaan die superlatieven straks ook op voor Primary 1’s debuutalbum. Totdat deze in de schappen ligt kunnen de in Engeland wonende mensen onder ons hem opzoeken op verschillende festivals en tijdens verscheidene solo gigs. Of ze kunnen een kijkje nemen bij één van zijn DJ sets, hoewel ik eigenlijk wel verwacht dat alle clubbers hun agenda voor de komende tijd al netjes hebben ingevuld. Because clubbers always know, you know?

Thanks to Musos Guide and Joe Flory!